अश्याच खूप साऱ्या Marathi Prem Charoli पैकी तुम्हाला आवडणारी चारोळी तुमच्या प्रियजनांना पाठून त्यांना तुमचा प्रेम व्यक्त करा.
Marathi Prem Charoli | प्रेमावर मराठी चारोळ्या
शांत असा मी कधीच नव्हतो..
प्रत्येक क्षणात तुलाच पहात होतो..!!
असता जवळी तू, कधी हताश नव्हतो..
नसता तू एक क्षणभर जरी निराश का होतो..?
शांत संध्याकाळी समुद्रकिनारी
तुझी वाट बघत मी बसलो होतो
दूर देशावरून येणाऱ्या लाटेशी
एकटाच बोलत बसलो होतो…
श्रवण म्हणजे मला वाटतं
प्राजक्ताचे दिवस
सृष्टीने कधीतरी करून
फेडलेला नवस
संगीत जुनचं आहे
सूर नव्याने जुळतायत…
मनही काहिसं जुनचं
तेही नवी तार छेडतायत…
संपेल कधी हा दुरावा
होईन कधी एकरूप
एकदाच मज घेऊन कवेत
जाळून टाक तव तेजात
सखे कशी विसरशील तू
आठवणी तुझ्यात माझ्या गुम्फलेल्या,
पारम्ब्यांच्या झुल्यावर
माझ्यासोबत झुललेल्या…
सखे तू अशी नेहमी
वेड लावून का जातेस
डोळे मिटले कि तू
स्वप्नात येऊन जातेस..
सख्या रे काय सांगु तुला
जीव माझाच मजवरी उधार झाला
या वेड्या सखीने तर तो ही
मजपासुनी दुर नेला…
सगळचं बरोबर करताना
काही चुका करुन गेलो,
त्यात न विसरणाऱ्या व्यक्तीलाही
मी आज विसरुन गेलो..
Marathi Prem Charoli | प्रेमावर मराठी चारोळ्या
सगळीच वादळं मी
खिडकीत बसुन सोसली
अन् हि बाट्ली सुध्धा
खिडकीत बसुनच ढोसली
श्वासात फक्त मी नाही माझा
प्राण तुझ्यात जडला आहे,
शरीरं असल माझ, मनाने
तुझ्या रुपात हरवलो आहे
सगळ्यात अनोळखी कोण आहे ?
तर मी आहे माझ्यासाठी
अन सगळ्यात जवळचा कोण आहे
तर मी आहे तुझ्यासाठी…
सत्ता हाती हवी म्हणून
तळवे चाटतात परकीयांचे
खोटी आश्वासाने देऊन देऊन
पैसे खातात स्वकियांचे
शिकार करायला लागल्यावर
तू गळ घेऊन आलास…
पाण्यात खूप मासे होते
पण तू जलपरी मागे धावलास..
शुन्यच आहे आयुष्य माझे
उणे तु असताना
धरलास का हात सांग तु
सोडुनच जायचे असताना…
सनी गणेश अमोल सागर
मित्र माझे केवढे
एक जण पक्त ज्युस पितो
बाकी पक्के बेवडे.
समईला साथ असते ज्योतीची,
अंधाराला साथ असते प्रकाशाची,
चंद्राला साथ असते चांदण्याची,
प्रेमाला साथ असते फ़क्त दोघांची..
समुद्राच्या किनार्यावर दिसते
ती गोड लाट पाण्याची,
संदेश घेऊनी येत असावी का?
ती लाट, माझ्या प्रेमाची
Marathi Prem Charoli | प्रेमावर मराठी चारोळ्या
श्रावणसरीही मित्रा आता
परक्यासारख्या वागतात
ऊनपावसाच्या मतलबी खेळात
आपल्याच डोळ्यातून धावतात
शेवटचं आज जाताना ,
मागे वळून पाहणं नव्हतं…
तेव्हाच कळलं मला ,
सारंच आता संपलं होतं…
सये पाय दगडी नि दगडीच माथा
अशा देवळातून जाऊन येतो,
न देई कुणा घेतल्यावीण त्याला
नमस्कार नेमस्त देउन येतो.
सये रोज नव्याने दरवळतो
तुझ्या आठवणीचा सुगंध
मग उगाचच जडतो जीवाला
तुला आठवायचा वेडा छंद
सरलंय आयुष्य माझ
तुझी वाट तशीच आहे,
गेलीस तू जीवनातून दूर
तुझी आस अशीच आहे
सरलेल्या आयुष्यात ही
थोड्या आठवणी आहेत,
सुखाचे क्षण जरी विसरले
त्या आठवणी सोबतीला आहेत
सर्वांपासून दूर एक
वेगळीच दुनिया आहे…
जिथे फ़क्त
तू आणि मी आहे…
सवयींचे काय , त्या कशाही जडतात,
हळु हळु अंगवळणीही पडतात,
म्हणुन का लक्ष्य सोडायचे असते?
एकटेपणा टाकुन , सावलीसह पुढे जायचे असते.
सहवासाची संगत तू
चांदण्यांची गंमत तू ,
रवि किरणांचा तुच तजेला
जलधारंची गंमत तू .
सये मन माझं भरकटतं असे,
रंगबेरंगी फुलपाखरासारखं…
अन् शोधत प्रत्येक फुलात,
प्रितीचा गंध तुझ्यासारखं…
सांग कसा गं राहू, तुझ्या
प्रेमापासून दूर असा..
वाट पाहणाऱ्या हृदयाला,
मी समजावणार कसा..
सांग या ह्रदयाचं
आता मी काय करू…
ठेवू स्वतःकडे की,
तुला देऊन जावू…
सांग सख्या , मी गेल्यावर
तुज माझी आठवण येईल का?
जाता जाता माझ्यासाठी तु,
दोन अश्रु गाळशील का?
सांग हळूच कानात ,
येऊन सारे …
तुझ्याही मनात ,
काहीतरी आहे ..
सांगितले वारंवार तुला
तरी अर्थ प्रेमाचा कळलाच नाही
प्रेमात सर्वात मोठा असतो तो विश्वास
तो माझ्यावर तु ठेवलास नाही..
Marathi Prem Charoli | प्रेमावर मराठी चारोळ्या
सांज वेळ येते रोजचं
रोजचं अशी ही वेगळी भासते…
सुर्य जातो पल्याड रोजचं
रोजचं मन ही उनाड भासते…
सागरची प्रत्येक लाट
माझ्या ओळखीची होती
कारण ती त्याच्या येवढीच
माझीही होती..
सागराला वाटलं
थोडसं व्हाव शांत
का नदीने हि त्या
पाहावा एवढा अंत ?
सुखाची चटक लागली कि
मनाला दु:ख सोसवेनास होत.
आपल्या आभाळभर आकांक्षानी
आपलच दैव आपल्यावर उलटत
सोडून तू गेलीस असं ,
काय माझं चुकलं होतं …
तुला हवं ते सारंच ,
आजवर तर मी दिलं होतं …
सोन्यासारखा संसार करशील
दिल्या घरी नांदताना
सांग माझी आठवण येइल का तुला
ती बागेतली रातराणी फ़ुलताना
सोबत नसतेस तरी ,
तुझा स्पर्श जाणवतो…
का? आजही हा जीव,
तुझ्यासाठी तळमळतो…
सोबतीला असे आज ही सांज ओली
अवेळी आठवांचे धुके दाटलेली…
ऋतू जीवघेणे किती विसरावे..
पुन्हा मोहरावी प्रीत मनी रुजलेली…
साथीला आता तु नाहीस,
हे ह्रदयाला कसं समजावु,
अविरत पाझरणार्या डोळ्यांना,
तु नसण्याचं शल्य कसं दाखवु….
Marathi Prem Charoli | प्रेमावर मराठी चारोळ्या
स्पर्श तुझा व्हावा,
अन देह हा माझा लाजून चूर व्हावा…
हक्काने मिठीत तू घ्यावेस,
जसा पाण्यावरी स्पर्श चांदण्याचा असावा…
होकारांला शब्दांना महत्व नसते
दाटल्या भावानांना काही बंध नसते,
डोळेच सांगून जातात हाल हृदयाचे,
प्रेमात शब्दांची गरज नसते..
हे प्रेमाचं असचं असत..
थोडसं अवघड अन थोडं सोप असत..
पण एकदा जमायला लागलं की
ते आपोआपच घडत असतं..
स्पर्श तो तुझा
हवा हवासा
श्वासातून भासे
नवा नवासा….
सहसा दाखवत नाही, मी कोणाला
माझा दुःखात बूडालेला चेहरा…
लोकं मात्र विचारत राहतात,
तू नेहमीच कसा रे हसरा?
हस-या या चेह-यामागे,
खूपसं दुःख दडलेले…
काहींना ते हसणेही,
कधी ना पहावलेले…
हळुवार जपून ठेवलेले क्षण,
तेच माझ्या जगण्याची आस आहे…
एकेक साठवून ठेवलेली आठवण,
तिच माझ्यासाठी खास आहे…
Marathi Prem Charoli | प्रेमावर मराठी चारोळ्या
हसत राहतो नेहमीच
मनातले दुःख लपवण्यासाठी…
सुखच मिळत नाही
तेवढं खरंखुर हसवण्यासाठी…
स्मृतींचे पारिजात बहरलं
जसं रोमरोमी डवरल…
स्मृती गंधात न्हाऊन
मनाच्या अंगणी बरसलं…
स्वप्नांच्या मागे धावु नकोस,
स्वप्न सगळीच पूर्ण होत नाहीत…
उरतात ते फक्त उसासे,
अश्रु पण खाली ओघळत नाहीत….
स्वप्न मलाही पडतात, पण
त्यांच्या मागे मी धावत नाही
माझ्या आठ बाय दहाच्या खोलित
राजवाड्याचा दरवाजा मावत नाही
सावली नकोस शोधु ,
ती आपल्या जवळच असते,
नजर फक्त मागे वळव,
डोळ्यांच्या कडेला ती हळुच दिसते,
Marathi Prem Charoli | प्रेमावर मराठी चारोळ्या
हल्ली मला भावनांचा
थांगच लागत नाही ,
क्षणभरही मनाला आता
उसंत मिळत नाही .
ही कवितांची वही उघडा
पण जराशी जपून
नाहीतर चाहूल तुमची लागताच
शब्द बसतील लपून..
हृदयात नेहमीच तुझ्यासाठी
थोडी जागा जपून ठेवतो…
कधीतरी येशील म्हणून त्या
जागेवर फुले पांघरूण ठेवतो…
हातात हात घेशील जेव्हा
भिती तुला कशाचीच नसेल…
अंधारातला काजवाही तेव्हा
सुर्यापेक्षा प्रखर असेल…
हलकेच येऊन कानात ,
तुला सांगायचंय काही…
मिठीत तुझ्या येऊन ,
थोडं रहायचंय राणी…
सुख दुखाचा विचार करताना
मी तुलाच समोर पाहिले
माझे संपूर्ण जीवनच
तुझ्या माझ्या प्रेमाच्या नावे वाहीले
Marathi Prem Charoli | प्रेमावर मराठी चारोळ्या
सारखचं वाटतं पाऊस पडावा,
तू सोबत असताना…
ओढणी धरावीस डोक्यावर
पावसाचा थेंब पडताना….
स्वप्न मलाही पडतात, पण
त्यांच्या मागे मी धावत नाही
माझ्या आठ बाय दहाच्या खोलित
राजवाड्याचा दरवाजा मावत नाही
स्वतःचं मन मारून
तुला बरं जगता आलं
आपल्यांशी देखील तुला
परक्यासारखं वागता आलं
हसतेस इतकी सुंदर की,
तुझ्याकडे बघत बसतो…
आठवणीत मग तुझे ते
गोड हसणेच पाहत असतो…
सांग कसा गं राहू, तुझ्या
प्रेमापासून दूर असा..
वाट पाहणाऱ्या हृदयाला,
मी समजावणार कसा..
सहवासाच्या वेलीवर प्रीतीचे फुल
केव्हा उमलल कळलच नाही,
तु माझी, तु माझी म्हणताना,
मी तुझा केव्हा झालो कळलचं नाही..
Marathi Prem Charoli | प्रेमावर मराठी चारोळ्या
हसत असतो, पण मनात कुठेतरी
दुःख नेहमीच असतं…
हसता हसता, अचानक
डोळ्यात पाणी दाटतं…
हाताच्या ओंजळीतं खूप सारी
स्वप्ने रेखाटलेली आहेतं,
ती तुझ्या आणि माझ्यासाठी
नव्याने साकारलेली आहेत
हिवाळ्यातील ही गुलाबी हवा
सोबत तू ही असावी..
घट्ट मारलेल्या मिठीत
शिरण्यास थंडीसही जागा नसावी..
हजार वेळा तुला पहावे
असेच काही तुझ्यात आहे
मिटुन ङोळे पुन्हा बघावे
असेच काही तुझ्यात आहे
सुंदर लाटेवर भाळून
सूर्य तिच्याकडे आकर्षला
दिवसाची खुप आश्वासन
देऊन रात्री मात्र फितूर झाला
ह्रदयातील माझी जागा तुझ्या
येण्याने भरुन गेली…
तू गेल्यावर ती जागा तुझ्या
आठवणींत बूडून राहीली…
हृदयाच्या प्रत्येक कप्प्यात
तुझीच आठवण ताजी आहे…
शरीराने कितीही दूर गेलीस तरी,
मनाने अजूनही तू माझीच आहे…
Marathi Prem Charoli | प्रेमावर मराठी चारोळ्या
हृदय काहितरी सांगतय तुला,
वाट पाहते आहेस तु कोणाची तरी……
का लपवतेस भावना तुझ्या मनात,
हो कोणाच्यातरी मनाची रानी…
ही भेटच नाही तर फक्त
एक माझी आठवण आहे,
हे फक्त शब्दच नव्हे, यात
विचारांची साठवण आहे.
हातात पेन घेतले आणि तुझ्यावर
काही लिहूयात म्हंटले….
चारोळीत लिहायला घेतले पण,
चार पानांतही कमी पडले….
हात हजार मिळतात
अश्रू पुसण्यासाठी,
डोळे दोनही मिळत नाहीत
सोबत रडण्यासाठी.
हताश नाही व्हायचं
प्रेमात धोका मिळाला तर,
जगायचं त्यांच्यासाठी ज्यांनी
जीव लावलायं आपल्यावर…
हरणे तर नसते कुणातही
असतो तो खेळ नियतिचा,
कधी सुखातं हसू तर कधी
दु:खातं मनाला रडवण्याचा.
Marathi Prem Charoli | प्रेमावर मराठी चारोळ्या
हा नशिबाचा खेळ कोणता
कधी कुणाला ना कळला
कुणा मिळती सुलटे फासे
कधी डाव कुणाचा ना जुळला
ह्रदयात एक जखम
आजही सळत होती…
आठवण तुझी, का?
मलाच छळत होती…
ह्रदयरुपी मंदिरात आई
तुझीच आहे मूर्ती …
त्यात तूच माझा देव,
आणि तुझीच गातो आरती…
ह्रदय ही हल्ली, माझं तुझ्याशिवाय
काहीच मागत नाही…
तू सोबत असताना माझे ह्रदय,
माझे राहत नाही…
होण्या फुलपाखरु सुरवंटाचे
नेहमीच सदभाव दाखविला…
पण ज्याने-त्याने स्वबुद्धिने
दुषणांचा मज़ डाग लाविला…
हा खेळ प्राक्तनाचा
कधी कुणा न कळल़ा
कुणा मिळते सुख पांघराया
कुणी फ़क्त दु:ख ल्याला
Marathi Prem Charoli | प्रेमावर मराठी चारोळ्या
हातात धरलेलं पाखरु अवचित सुटावं..
तसा जीव सुटतो देहातून….
कोणी त्या क्षणांची वाट बघतं..
कोणी धास्ताऊन जात मनातून…
हा पहाटेचा पाऊस अन
माझे डोळे मिटलेले
तुझे माझे क्षण ओवताना मनात
काही क्षण सुटलेले…
ह्रदय माझं हल्ली थोडं
वेड्यासारखं वागतं
तू ह्रदयात असतेस तरीही
बाहेर शोधायला लागतं
हातात हात घेता तुझा,
हृदयात कंप उठले..
हळूच मन माझे
तुझ्यात गुरफटले….
हळूच दबक्या पावलांनी ,
तुझ्याकडे मी यायचं…
आणि तूला ते दरवेळी ,
आधीच कसं गं कळायचं ?
हळूच माझ्या ह्रदयाला कोणीतरी
चोरून नेलंय….
स्वतःच ह्रदय मात्र माझ्याकडे
ठेवून गेलंय….
होती लाही लाही झालेली तिची काया
आता रूप अन रंग हि उजळलेला
अशी पांघरली धरतीने हिरवाई
जणू हिरवा शालू नववधुने ल्यालेला
ह्रदय फ़क्त तडफडतय ना ,
फुटले तर नाही ?
आयुष्याचे रंग ,
विटले तर नाही ?
हे आपला अबोल प्रेम
असाच सुंदर असु दे
पण स्वप्नात का होईना
एकदा तरी खुलू दे
ह्रदयात येऊन बघ अजून
त्याला तुझीच गरज आहे…
तू गेल्यानंतरही त्यात
तुलाच प्रेमाने जपत आहे…
Marathi Prem Charoli | प्रेमावर मराठी चारोळ्या
हे सांगू की ते सांगू करत
तेच तर सांगायाच राहीले
तिचे ते मुके शब्द मी
माझ्या मुक्या डोळ्यांनीच पाहिले
ह्या पडणाऱ्या पावसात
तुझ्या सोबत भिजु वाटतं..
पण तु आजारी पडशील म्हणूनच
तुझ्या सोबत भिजायला मन माझं घाबरतय…
